
Psychoanaliza kontekstowa: uwzględnienie różnic regionalnych w danym kraju w Europie Środkowej i Zachodniej w świetle myśli Frantza Fanona
Psychoanaliza, zapoczątkowana przez Zygmunta Freuda na przełomie XIX i XX wieku, była od początku projektem głęboko europejskim — zakorzenionym w doświadczeniu kulturowym Wiednia, w realiach mieszczaństwa i racjonalizmu epoki. Zakładała, że struktura nieświadomości, konflikty popędów, kompleks Edypa czy mechanizmy obronne mają charakter uniwersalny. Przez dekady psychoanaliza rozwijała się w tym duchu — jako narzędzie obiektywnej diagnozy psychiki ludzkiej, niezależnie od kontekstu historycznego, narodowego czy etnicznego. Jednak wraz z globalizacją, migracjami i odrodzeniem badań postkolonialnych, coraz wyraźniej zaczęto zauważać, że uniwersalność psychoanalizy ma swoje granice. Wielu terapeutów w Europie Środkowej i Zachodniej zauważa, że metody i pojęcia rozwinięte w środowiskach anglosaskich lub francuskich nie zawsze odpowiadają doświadczeniu pacjentów z Polski, Rumunii, Węgier czy Katalonii. W tym kontekście coraz częściej sięga się do refleksji Frantza Fanona — psychiatry, filozofa i psychoanalityka,…








